Derwisjen en hun zelfhelende gaven

Al meer dan duizend jaar vertonen de volgelingen van een Midden-Oosterse sekte in trance ongelooflijke kunststukjes. Hernieuwd onderzoek poogt de oorsprong van hun gaven te ontdekken.

In het midden van de 19e eeuw kreeg Sjeik Abdoel Kariem in een stad in Noord-Koerdistan in Irak de opdracht van zijn Soefi-meester om in de bergen in retraite te gaan. Twee jaar lang werd niets meer van hem vernomen. Zijn familie waande hem dood.

Toen verscheen Kariem op een nacht in een droom aan zijn broer en onthulde zijn verblijfplaats. De volgende dag haalde zijn familie hem uit de bergen naar huis. Het leek erop dat Kariem tijdens zijn retraite had gecommuniceerd met God. In een diepe meditatie was hem een casnazan onthuld, een “geheim dat niemand kent”. Vanaf dat moment stond zijn sekte van derwisjen bekend als “Tariqua Casnazaniyyah” — “de weg die niemand kent”.

Spirituele Soefi’s

De Soefi’s zijn een afsplitsing van de Islam die de nadruk legt op het spirituele aspect van Mohammeds leer, en al sinds de 6e eeuw demonstreerden zij hun gaven door paranormale verschijnselen op te roepen, vaak in de vorm van zelf aangebrachte wonden die direct en pijnloos genezen.

De recentere Tariqa Casnazaniyyah-sekte begon zich te profileren door zijn volgelingen bij de initiatie de gave te verlenen zichzelf Opzettelijk Veroorzaakt Lichamelijk Letsel (OVLL) toe te brengen, gevolgd door SR’s, Super Reacties — de instant-genezing van deze wonden.

Sinds het midden van de jaren ‘80 probeert Jamal N. Hoessein, een jonge natuurkundige die is afgestudeerd aan de Universiteit van Baghdad, een wetenschappelijke verklaring te vinden voor de genezende gaven van de Tariqa. Hoessein benaderde Sjeik Moehammad al-Casnazani, de huidige leider van de Tariqa Casnazaniyyah, en vroeg toestemming om enkele van zijn derwisjen testen af te nemen onder strenge laboratoriumcondities. Zo wilde Hoessein de geheimen van de paranormale geneeskracht ontraadselen.

Fondsen voor onderzoek

Tot Hoesseins vreugde stemde Sjeik al-Casnazani toe en spoorde zijn volgelingen aan zich aan te melden. De sjeik wilde zelfs fondsen beschikbaar stellen zolang Hoessein nog geen bredere steun had.

Zo werden de Paramann Programme Laboratoria (PPL) opgericht, in Amman in Jordanië, waar vanaf 1988 een serie van experimenten werd uitgevoerd met 28 sekteleden. De resultaten hiervan worden in het Westen pas nu bekend.

De derwisjen schoven ongesteriliseerde metalen pennen en spijkers door hun wangen, de onderkant van de mond, de oorlel, door de nek, de armen, de borst en door hun maag. Ze dreven dolken naar binnen in de zijkant van hun hoofd en vlak onder de ogen. Ze kauwden op glas en scheermesjes en slikten alles door, pakten met hun handen roodgloeiende borden en namen die tussen hun tanden, legden vijf tot tien seconden lang brandende fakkels tegen hun gezicht, hun armen en hun benen, en staken hun tong uit om giftige slangen en schorpioenen erin te laten bijten.

Bij geen enkele waarneming van de onderzoekers werd geconstateerd dat de derwisjen ook maar enige pijn voelden. Het OVLL genas en verdween binnen een paar seconden. Gewoonlijk waren er aan het begin een paar druppels bloed te zien; in een enkel geval verscheen er een streep bloed van een paar centimeter die verdween. Er traden geen infecties op, hoewel er ongesteriliseerd materiaal werd gebruikt. De onderzoekers noemden deze instant-genezing “Super Reactie” (SR).

Bij de Kaavadi-ceremonie in Maleisië worden 108 naalden in het lichaam gestoken terwijl de hoofdpersoon in trance is. Erna, wanneer de naalden zijn verwijderd, is er geen sprake van bloed of wonden.

Volledige controle

“Voor, tijdens en na hun optredens bleven de derwisjen volledig bij kennis en in staat om direct en bewust te reageren op externe prikkels uit de omgeving”, zegt dr. Hoessein. “Ze hadden hun lichaam, hun zintuigen en bewustzijn volledig onder controle, en vertoonden geen vervorming van de waarneming of een andere verschuiving in hun normale bewustzijn.”

Een hele reeks fysiologische metingen vertoonde ook geen enkele afwijking van het normale. Opvallend was dat deskundigen geen enkele toename van de lage frequenties in het EEG van de proefpersonen zagen. Na maanden van grondige analyses moesten de onderzoekers accepteren wat hen aan het begin was verteld. De gave van het zelfgenezen, waar de derwisjen geen controle over hadden, en die ze niet begrepen, was hun verleend tijdens hun inwijding in de orde van Tariqa Casnazaniyyah.

Religieus onderricht en het hardop afleggen van geloften was onderdeel van de ceremonie, maar dat had niets van doen met het verlenen van de OVLL-gaven. De enige vereiste was dat een kalief, afkomstig uit een groepje zorgvuldig gekozen “assistenten” van de “Meester” die nieuwe derwisjen mochten creëren, drie minuten een hand op de ingewijde legde. Dit gebeurde meestal in de vorm van een handdruk.

Vreemd genoeg konden de derwisjen zichzelf niet genezen als ze op een normale manier gewond waren geraakt. Ook ontdekten de onderzoekers dat een aantal proefpersonen die niet door een kalief met OVLL-gaven waren uitgerust, hun gaven tijdelijk konden overbrengen op een niet-derwisj, zelfs als die persoon dat niet wilde. De deskundigen doopten dit vermogen Spontane Transmissie (ST).

In een aantal gevallen waren de derwisjen in de Paramann Laboratoria in staat om hun gaven permanent over te brengen op proefpersonen die geen derwisj waren. Soms konden derwisjen die gaven ook weer afpakken — zelfs van mensen die ze niet via hen hadden gekregen, en zelfs wanneer die niet-derwisjen al jaren met hun eigen vorm van OVLL optraden. In zeldzame gevallen konden niet-derwisjen die de paranormale gaven hadden gekregen, deze op andere niet-derwisjen overbrengen.

Langzamerhand kwamen de Paramann-onderzoekers tot de slotsom, dat ze niet te maken hadden met een vorm van “zichzelf helen” maar met een vorm van “anderen helen”.

Een kracht van buiten

De onderzoekers merkten op dat de derwisjen hun OVLL-kunsten even goed konden laten zien wanneer ze hun gave één minuut geleden hadden ontvangen, als wanneer dat 20 jaar geleden was gebeurd. Het maakte niet uit of ze in goede gezondheid waren of niet, of ze zelf in de vermogens geloofden of niet, en of er een noodzaak was om ze te verrichten. Het leek erop dat OVLL niets te maken had met psychologische aspecten zoals kennis omtrent het verschijnsel, motivatie, geloof of behoefte.

Het feit dat er geen enkele verandering plaatsvond in de hersenen van de derwisjen maakte aannemelijk dat ze in de greep waren van een kracht die van buiten kwam. “Wat ik spannend vind,” zegt Paramann-medewerkster Dr. Shetha Al-Dargazelli die haar graad behaalde aan de Engelse Universiteit van Durham, “is dat we hier misschien te maken hebben met een intelligente, helende energie die kwalitatief geheel verschillend is van alles wat we tot nu toe in de wetenschap kennen.”

De moderne wetenschap heeft er altijd een hekel aan gehad om het soort verschijnselen dat de Paramann-laboratoria laten zien, serieus te onderzoeken. Als dat al gebeurt is de resulterende informatie zo tegenstrijdig, dat het erop begint te lijken dat er geen enkel behoorlijk uitgangspunt ten grondslag ligt aan het onderzoek naar paranormale verschijnselen. In artikelen en in presentaties proberen onderzoekers in Durham en in Amman zo’n uitgangspunt te formuleren.

Het isoleren en onder controle krijgen van de geheime vermogens van Soefi-derwisjen zou de mensheid de beschikking geven over enorme, en mogelijkerwijs bedreigende krachten. En toch streven de geleerden in de Paramann Programme Laboratories ernaar dat iedereen toegang krijgt tot de “zichzelf helende” vermogens van de derwisjen.

Volgens sceptici stelt het blootsvoets over hete kolen lopen niet veel voor. Ze zeggen dat de halve seconde dat de voet contact maakt, zelfs bij temperaturen van 700 graden Celsius niet genoeg is om erg veel hitte over te brengen. Onderzoekers in de Paramann Programme Laboratories hebben het lopen over vuur onderzocht, hoewel de ongevoeligheid voor vuur van de derwisjen zich hiertoe niet uitstrekt. Ze kwamen tot de conclusie dat het vermogen om over vuur te lopen overdraagbaar, maar niet te controleren is. Bij sommige mensen laat het vermogen hen plotseling in de steek, zodat ze brandwonden krijgen. Anderen, die het niet konden, kunnen het opeens wel. De PPL-geleerden zijn er zeker van dat het vermogen over vuur te lopen niet alleen maar het gevolg is van geringe hitte-overdracht.

Een lastige opdracht

Louay J. Fatoohi, die als natuurkundige is afgestudeerd aan de Universiteit van Durham en nauw samenwerkt met Jamal Hoessein, zegt dat “we eerst deze verschijnselen beter moeten gaan begrijpen voordat we er enige controle over kunnen krijgen, en ze kunnen toepassen in de geneeskunde”.

Jamal Hoessein en zijn collega’s zien zich gesteld voor een lastige opdracht, vanwege de tendens in de Westerse wetenschap om OVLL-verschijnselen weg te redeneren of geheel te ontkennen, naast het onzekere politieke klimaat in het Midden-Oosten.

Tot nog toe heeft Jamal Hoessein de Tariqa Casnazaniyyah-derwisjen laten optreden op conferenties over de medische toepassingen van yoga in India; over alternatieve geneeskunde in Brazilië; en over OVLL en ongebruikelijke geneeswijzen in Baghdad.

Ook werkt hij aan een conferentie die voorbeelden van OVLL aan het Westen zal laten zien, en hij legt contacten met bekende geleerden om een internationale onderzoeksgroep op te zetten om gezamenlijk het OVLL-fenomeen te onderzoeken. Zal hij hierin slagen? Dat is moeilijk te zeggen, denkt Hoessein. Het is inderdaad een “geheim dat niemand kent”.

Hoessein hoopt dat er inderdaad 150 jaar geleden op een bergtop in Noord-Irak is besloten om deze helende krachten aan de wereld te schenken.

Het “geheim dat niemand kent” dat door God aan Sjeik Abdoel Kariem in Iraq is geschonken en van meester op meester is doorgegeven, blijft een mysterie.