Atlantis — De legende van een verloren stad

Een fascinerend verhaal over een stad die verdween in de zee. Een raadselachtig welvarend eilandenrijk uit de oertijd, dat door een ramp plotseling onder het zee-oppervlak verdween. Het was een prachtig land, bewoond door een zeevarende beschaving met geavanceerde techniek, monumentale architectuur en een schitterende hoofdstad. Sinds het einde van de vorige eeuw zijn er niet minder dan 2000 boeken verschenen en tal van films en liederen gemaakt over dit mysterieuze paradijs op aarde, dat werd verzwolgen door de woeste golven van de zee.

De Atlanteanen hielden er verschillende diersoorten op na.

De eerste die verhaalde over Atlantis was de Griekse wijsgeer Plato. Plato beweerde dat het verhaal op waarheid berustte. De beroemde dichter en staatsman Solon uit Athene had het 200 jaar voordien aan zijn overgrootvader verteld. Plato beschrijft in een dialoog, “kriatias”. Omstreeks 9500 v.Chr. verdween het door een wereldwijde catastrofe naar de bodem van de zee en wiste daarmee haast ieder spoor van zijn bestaan uit: “De oude hoofdstad was rijk aan natuurlijke bronnen en er was voedsel in overvloed. Hoge bergen boden beschutting tegen de noordenwind en over de weiden zwierven dieren zoals olifanten en paarden, die dronken uit meren en rivieren. Er regeerden 10 koningen over dit paradijselijke eiland en de bewoners leefden er in volmaakte harmonie”.

Volgens Plato was de hoofdstad van Atlantis een streng geometrisch uitgebouwd systeem van concentrische cirkels. Op het cirkelvormige centrale eiland waren er het koninklijk paleis, een tempel toegewijd aan de zeegod Poseidon en sportterreinen. Het hoofdeiland werd compleet ingesloten door een cirkelvormig 183 meter breed kanaal. Dit was gelijk een soort binnenhaven, doordat er een kanaal van de zee rechtstreeks naar het centrale eiland liep. Om het centrale eiland liepen meerdere cirkelvormige eilanden die ommuurd zijn, en een totale doorsnede van 22,5 km hebben.

Plato is misschien wel de eerste die de term “Atlantis” gebruikt maar hij was zeker niet de eerste die het heeft over het vergaan van een “aards paradijs”. In tal van heilige boeken zijn er vermeldingen van een “aards paradijs” dat ten onder ging door een zondvloed, vuur en aardbevingen. In de Keltische en Germaanse mythologie wemelt het van de verhalen over verzonken landen onder meer voor de kust van het Franse Bretagne. We treffen een zelfde scenario aan in mythen van Midden-Amerika, bij de eskimo’s, de Hopi-indianen in Noord-Amerika, in de boeddhistische en Hindoeïstische godsdienst en niet te vergeten de bijbel. Wie kent niet het verhaal van “het Hof van Eden” met Adam en Eva en later de zondvloed, waaraan Noach met zijn Ark ontsnapte. Ze beschrijven allemaal in grote lijnen precies dezelfde geologische en klimatologische gebeurtenissen. Dat kan géén toeval zijn. Er zou weleens één en dezelfde waar gebeurde catastrofe aan ten grondslag kunnen liggen.

Het verdwijnen van Atlantis ongeveer 9500 v.Chr. valt samen met het einde van de ijstijd, wat wordt geschat op 10.000 v.Chr. Dit is wel heel toevallig en volgens veel atlantologen is dit ook de oorzaak van de vernietiging van Atlantis. Het is alom bekend dat er tegen het einde van de ijstijd sprake was van veel aardbevingen, overstromingen en andere wereldwijde rampen. Dit is aangetoond door de ijslagen op de Noordpool te analyseren en door verschillende andere wetenschappelijke methodes. Tijdens deze rampen zijn ongeveer 70% van de toenmalige zoogdieren uitgestorven waaronder: de sabeltandtijger, mammoet, de holenbeer en nog veel meer.

Let op de details waarmee deze figuur getekend is.

Echter over de oorzaak van dit plotselinge einde van de laatste ijstijd en daarmee het einde van het verloren continent Atlantis, is niet iedereen het met elkaar eens. En over de locatie waar Atlantis zich zou kunnen worden rijkelijk gespeculeerd.

Middellandse Zee

Zo zou het in de Middellandse Zee liggen in de buurt van het eiland Malta waar de rotsstructuren 9000 jaar ouder zijn als voorheen werd gedacht. Maar Santorini (Thera) is ook een grote favoriet. Hier zijn de enige overblijfselen van wat eens de Minoïsche beschaving was, die grotendeels verzwolgen was door de zee door een gigantische vulkaanuitbarsting rond 1500 v.Chr. Ook voorwerpen die verband houden met een stierencultus, die volgens Plato ook bestond in Atlantis, zijn hier gevonden. Maar Plato dateert de ondergang van Atlantis rond 9500 v.Chr.

Antarctica

Een ander mogelijke locatie zou Antarctica zijn. Atlantis zou begraven liggen onder het ijs van Antarctica. Recentelijk (1996) kwam het echtpaar Flem-Ath met deze conclusie, zij baseerden hun theorie op de volgende gegevens.

Prof. Charles Hapgood publiceerde in zijn boek “Maps of the Ancient Sea Kings” (1966) een zeer oude kaart waarop Antarctica staat afgebeeld. Deze kaart is gedateerd op 1513 en was eigendom van de Turkse admiraal Piri Re’is. Dit is 3 eeuwen voordat de Zuidpool officieel was ontdekt. Deze Turkse admiraal had dus kennis die hij eigenlijk niet kon hebben. Maar op deze kaart zijn delen van Antarctica afgebeeld, voordat het continent helemaal onder het ijs verdween: grote bergketens, rivieren, brede valleien en vlakten, die genoten misschien zelfs een subtropisch klimaat.

De ramp die het vergaan van het continent veroorzaakt zou hebben, zou volgens Hapgood liggen aan het plotselinge en snelle verschuiven van de aardkorst. De theorie van de zogeheten platentektoniek is al jaren algemeen aanvaard. Dat wil zeggen dat de continenten de afgelopen 150 miljoen jaar langzaam uit elkaar zijn geschoven.

Op tekeningen zijn de verschillende vaartuigen gevonden.

Maar volgens hem is er meer aan de hand. In de afgelopen 80 miljoen jaar zijn de magnetische polen maar liefst 170 keer van plaats veranderd. Het verschuiven van de polen heeft er volgens hem ook mee te maken dat de aardkorst zo’n plotselinge verschuiving maakt. Albert Einstein was het met hem eens en schreef in de inleiding van Hapgood’s boek “Earth’s shifting crust” (New York 1958) het volgende: “In een poolstreek is er sprake van een voortdurende ijsafzetting, die niet symmetrisch wordt verdeeld over de pool. De rotatie van de aarde brengt onder invloed van deze asymmetrisch gelegen ijsmassa’s een centrifugale kracht voort die overgebracht wordt op de dunne harde aardschors. Deze voortdurende toenemende centrifugale kracht zal op een zeker moment een verschuiving teweegbrengen van de aardkorst over de aardkern en die zal de poolkappen plotseling doen verschuiven naar de evenaar en omgekeerd. Daardoor verdwijnen gebieden die in warmere streken liggen geleidelijk onder een snel groeiende ijskap”.

De gevolgen van zo’n verplaatsing zijn catastrofaal, wat ook bleek aan het eind van de laatste ijstijd. Zware aardbevingen, orkanen, vloedgolven en overstromingen. En daardoor ook de ondergang van Atlantis. En de overblijfselen van een continent dat eerst een gematigd / tropisch klimaat had ligt begraven onder enkele kilometers ijs.

Eén van de veronderstellingen is dat Atlantis gevonden is onder een dikke aslaag.

De regio bij Indonesië

Een van de andere locaties waar de overblijfselen van Atlantis zich zouden bevinden is de Zuid-Chinese zee. En er zouden zich ook gedeeltes in de wateren bij India bevinden. Atlantis bestond dan ook uit twee delen. Atlantis was de grootste van de twee. Het toeval wil dat 19 januari jongstleden voor de kust van India een grote stad van ongeveer 8 km. lang en 3,5 km. breed is ontdekt op 36 m. diepte. En uit C14 datering is gebleken dat de resten 9500 jaar oud zijn. Deze stad werd ontdekt toen er een onderzoek gedaan werd naar vervuiling waarbij een soort sonar werd gebruikt. De theorie dat Atlantis zich in de regio bij Indonesië zou bevinden wordt in de eerste plaats vooral gebaseerd op “heilige” geschriften zoals: de bijbel, oude geschriften van de Grieken, heilige boeken van de Hindoes etc.

Volgens de mensen die deze theorie steunen kan Atlantis niet in de Atlantische Oceaan liggen omdat de Atlantische Oceaan die wij tegenwoordig kennen anders is dan die in de oudheid. In de oudheid was de Atlantische Oceaan de geheel omvattende oceaan. Deze oceaan omvatte de tot dan toe bekende wereld. Dit wil zeggen geheel Eurazië en Afrika. Deze is tegenwoordig onderverdeeld in meerdere oceanen: Indische-, Atlantische- en de Grote Oceaan. Het verloren continent zou vernietigd zijn door een enorme explosie van de Krakatoa vulkaan bij Indonesië. Deze vulkaan wordt in de mythologie ook wel Atlas genoemd. De explosie van deze vulkaan veroorzaakte een vloedgolf die Atlantis overspoelde. Maar daar houdt het niet op. De as die afkomstig was van deze grote vulkaan uitbarsting zorgde ervoor dat de gletsjers die grote delen van Europa bedekten smolten. Doordat de as op deze gletsjers kwam absorbeerde het veel meer licht en zorgde voor het snel smelten van de gletsjers. Hierdoor steeg de zeespiegel met wel 100 tot 150 meter. Door het zo plotseling stijgen van de zeespiegel, kwam er meer druk te staan op de aardkorst wat als gevolg had dat er aardbevingen en vulkaanuitbarstingen ontstonden. Hierdoor vormden zich nog meer vloedgolven wat nog meer overstromingen tot gevolg had.

Een ander aspect wat naar voren wordt gebracht is de diepte in de regio bij de Zuid-Chinese Zee. Als je zeekaarten van deze regio bekijkt dan zul je zien dat de diepte hier niet meer dan 100-150 meter is, welke gedurende de laatste ijstijd droog gelegen gebied was. De overblijfselen van Atlantis liggen verborgen onder de modder in de ondiepe wateren van de Zuid-Chinese Zee. En de vulkanische eilandjes rond Indonesië zijn hier de overblijfselen van die nog boven de zeespiegel liggen.

Andere locaties die genoemd worden in dit rijtje zijn: Groenland, de Noordzee, de Atlantische Oceaan, het Caribisch gebied, Midden-Amerika en nog veel meer.

Overlevenden

Als er 10.000 jaar geleden zo’n ver gevorderde beschaving bestond, dan is het mogelijk dat het de ramp kon voorzien en plannen maken om te evacueren. Of het is mogelijk dat enkele mensen het overleefd hebben en naar hoger gelegen land vluchtten voor de vloedgolven die hun land overspoelden. Deze overlevenden zouden zich dan verspreid hebben over de hele wereld en hun kennis met zich mee hebben genomen. Dit zou bijvoorbeeld het bestaan van de kaart van Peri Re’is verklaren. In verschillende legendes over de hele wereld is er sprake van engelen, helden, goden, halfgoden of zelfs demonen en monsters die de mensheid religie, rechtspraak, het alfabet, vuur en landbouw gaven. Dit waren geen mythische wezens maar dit zouden de overlevenden of missionarissen afkomstig uit Atlantis zijn.

Op tal van plaatsen zouden de overlevenden hun “vingerafdrukken” hebben achter gelaten in de vorm van tempels en piramiden. Zoals de steden die gebouwd zouden zijn door de Azteken en Maya-culturen in Zuid- en Centraal-Amerika. En niet te vergeten de Piramiden op de vlakte van Gizeh.

De positie van de piramiden komt overeen met de sterren in Orion (inzet), zoals deze sterrengroep verscheen voor 10.450 v.Chr. Zo’n precisie en kennis van de sterren is een teken dat een technologisch vergevorderd volk over de aarde zwierf ver voor de geschiedenis die wij kennen.

Zpuden verworvenheden zijn gebaseerd op oude kennis die door overlevenden van Atlantis werd overgebracht? Zo hebben wetenschappers ontdekt dat het patroon waarin de piramiden liggen een kopie is van een gedeelte van de sterrengroep Orion, niet zoals die tegenwoordig is maar zoals hij was 10.450 v.Chr. De sterren bewegen namelijk elk jaar omdat de aarde niet gelijkmatig ronddraait maar een beetje om zijn as schommelt. In deze zelfde periode keek de Sfinx bij zonsopgang naar het opkomende sterrenbeeld leeuw, zijn evenbeeld aan het firmament. De Sfinx, die waarschijnlijk rond deze tijd gebouwd is, was vroeger een reusachtige leeuw, later is er het hoofd van een farao opnieuw uitgehakt. Deze stond in het geheel niet in verhouding met de rest van het lichaam.

Er bestaat tevens een overlevering dat er op de vlakte van Gizeh, vlakbij of onder de Sfinx een verborgen onderaardse galerij is, de zogeheten “Zaal der Archieven”. Hierin zou de volledige wijsheid van de beschaving uit lang vervlogen bewaard gebleven zijn. Het oudst bewaarde document dat spreekt over een geheime kamer, “het heiligdom van Toth”, is het Westcar-papyrus daterend uit ongeveer 1650 v.Chr. en deze wordt bewaard in het museum van Berlijn. Ook Arabische kroniekschrijvers maakten vanaf de 9e eeuw verslag van de Sfinx als bewaker van een geheime ondergrondse opslagplaats met een schat aan wetenschappelijke kennis. Tijdens restauratiewerkzaamheden in 1926, waarbij de Sfinx vanonder het woestijnzand werd gehaald, stootte men in de noordwesthoek van de romp op de ingang van een onderaardse tunnel. Er is toen kennelijk niets gevonden want de gang werd weer dichtgemaakt met nieuwe steenblokken.

Of Atlantis daadwerkelijk heeft bestaan of dat het slechts een verzinsel was van Plato dat weten we tot op de dag van vandaag nog steeds niet zeker. Dit zullen we wellicht pas weten als de exacte locatie van het verloren continent ontdekt wordt. Of als er bijvoorbeeld onder de Sfinx de “Zaal der Archieven” ontdekt wordt met kennis van Atlantis. Als we het ooit nog te weten zullen komen. Tot die tijd zal er rijkelijk gespeculeerd worden over de overblijfselen van dit tot de verbeelding sprekende mystieke continent.