Konden mensen in de oudheid vliegen?

Konden mensen in de oudheid vliegen? Modellen van vliegtuigen die duizenden jaren oud zijn… enorme kunstwerken die alleen vanuit de lucht gezien kunnen worden… oude teksten die luchtgevechten beschrijven. Zijn deze zaken de bewijzen dat oude beschavingen luchtvaarttechnieken meester waren?

Vliegen is al een droom van de mensheid sinds ze voor het eerst met eerbied keken naar een vogel die moeiteloos door het luchtruim zweefde. Maar het duurde, volgens de algemeen geaccepteerde geschiedenis, tot de jaren 1780 voordat de mens door middel van een heteluchtballon het luchtruim kon kiezen. Daarna werd de “zwaarder-dan-lucht” machine het doel. Ofschoon er wordt beweerd dat de “zwaarder-dan-lucht” vluchten al in de 13de eeuw mogelijk waren en Leonardo da Vinci in de 16de eeuw een gevleugeld luchtvaartuig en een simpele helikopter ontwierp, waren het de gebroeders Wright die in 1903 met de Kitty Hawk de eerste gemotoriseerde vlucht realiseerden.

Dat is de algemeen geaccepteerde geschiedenis. Sommige onderzoekers en enkele overenthousiaste wetenschappers geloven dat er bewijzen zijn die suggereren dat de mensheid het vliegen al in een véél vroeger stadium onder de knie had. Zo veel eerder, zeggen zij, dat de kennis van deze technologie verloren is gegaan en terecht is gekomen in oude verhalen waarin de avonturen van de mens in het luchtruim in het rijk der mythen zijn belandt.

Kan het mogelijk zijn dat de mensen van vroege beschavingen — beschavingen die in de geschiedenis zijn verdwenen — de technieken hadden ontwikkeld om te kunnen vliegen? Laten we eens kijken naar de dingen waarvan beweerd wordt dat het bewijzen zijn — intrigerende voorwerpen, gravures, inscripties en legenden — en die zouden verwijzen naar de waarheid omtrent het vliegen van de mens.

Het Egyptische vliegtuig

In 1898 werd een vreemd, 15 cm groot, houten voorwerp gevonden in een tombe bij Saqquara in Egypte dat dateert uit 200 v.Chr. Het voorwerp had een romp, vleugels van 17,5 cm die licht naar beneden gebogen waren, een roer en een staart. Het leek veel op een modern vliegtuig. Maar aangezien er in die tijd nog geen vliegtuigen waren uitgevonden werd het gemerkt als zijnde een model van een vogel. Het voorwerp werd vervolgens in de kelder van een museum in Cairo opgeslagen.

Het Egyptische vliegtuig.

Het voorwerp werd vele jaren later door Dr. Khalil Messiha, een specialist op het gebied van oude modellen, herontdekt. Volgens Messiha en anderen die het voorwerp hebben bestudeerd, bezit het de kenmerken van hoog ontwikkelde aërodynamica, zoals de moderne zweefvliegtuigen die erg weinig energie nodig hebben om in de lucht te blijven. De gebogen vleugels worden tegenwoordig vanwege hun grote draagvermogen veel toegepast. Een dergelijk ontwerp wordt onder andere ook toegepast bij de bouw van de Concorde.

Was het misschien een stuk kinderspeelgoed? Of was het een schaalmodel van een vliegtuig dat de Egyptenaren wilden gaan bouwen… of hebben gebouwd? Als ze het vliegtuig op ware grootte hebben gebouwd, bestaat er geen bewijs voor. Er zijn geen vliegtuigen op ware grootte gevonden in welke tombe dan ook.

De gravures van Abydos

Ofschoon er geen vliegtuigen of onderdelen gevonden zijn in de ruïnes van het oude Egypte, zijn er dan misschien andere bewijzen voor de bewering dat ze luchtvaartuigen fabriceerden?

Wat nog meer vraagtekens oproept dan het modelvliegtuig zijn de raadselachtige tekens die door Dr. Ruth Hover gevonden zijn in de tempel van Abydos, Egypte. Hover fotografeerde een paneel van een muur dat tevoorschijn kwam nadat een overlappend paneel in stukken brak. Het oudere deel van de muur toonde afbeeldingen die veel lijken op moderne vliegtuigen van opzij bekeken.

Een afbeelding lijkt veel op een moderne helikopter, terwijl andere afbeeldingen geïnterpreteerd kunnen worden als vliegtuigen, hovercrafts en zelfs vliegende schotels. Toen de foto’s van de afbeeldingen voor het eerst in de openbaarheid kwamen, werd er verondersteld dat ze digitaal bewerkt waren om zodoende een sensationele grap uit te halen. En inderdaad waren sommige foto’s geretoucheerd om de uiterlijke details van de vliegende voorwerpen naar voren te halen. Maar zelfs de niet-aangepaste foto’s leken de erg modern uitziende figuren niet te verhullen.

Maar misschien bedriegt het oog ons. Het officiële standpunt van de archeologen is dat de afbeeldingen niets meer of minder zijn dan elkaar overlappende hiërogliefen.

De Midden- en Zuid-Amerikaanse shuttle

Egypte is niet de enige oude beschaving die raadselachtige voorwerpen heeft voortgebracht. In Midden-Amerika werd een opmerkelijk gouden kleinood, waarvan de ouderdom op minstens 1000 jaar wordt geschat, gevonden. Als je niet op de hoogte zou zijn van de ouderdom, zou je denken dat het een model was van een spaceshuttle of een gevechtsvliegtuig met deltavleugels.

Toen het voorwerp werd ontdekt, noemden de archeologen het een zoömorf, oftewel een voorwerp met een dierlijke vorm. Het lijkt echter op geen enkel vliegend dier. Het lijkt zelfs uitgesproken mechanisch met de deltavleugels, stabilisatievinnen en roer. Het heeft zelfs iets wat lijkt op de zitplaats van een piloot. Experts in de aërodynamica zeggen echter dat de vleugels te ver naar achteren zitten ten opzichte van het zwaartepunt en de neus is aërodynamisch niet verantwoord.

Wat het voorwerp ook moet zijn of voorstellen, de opmerkelijke gelijkenis met een modern vliegtuig of ruimtevaartuig blijft verrassend.

Nazca — een reden om te vliegen?

Verspreid over een plateau van 55 bij 22 km nabij Nazca, Peru, zijn enorme kunstwerken op de grond “getekend” door mensen van de Paracas en de Nazca culturen. De figuren, geogliefen, zijn gestileerde afbeeldingen van 18 verschillende soorten vogels, een aap met opgekrulde staart ter grootte van een voetbalveld, een orka, een 45 m grote spin, een hagedis, menselijke vormen en andere vreemde voorwerpen.

Ofschoon de beschavingen die de figuren hebben gecreëerd floreerden tussen 200 v.Chr. en 600 n.Chr. weet niemand precies wanneer de geogliefen werden gemaakt… of waarom. Maar sinds de ontdekking hebben wetenschappers zich afgevraagd waarom deze mensen zulke monumentale kunstwerken hebben gemaakt terwijl men ze geeneens vanaf de grond kan zien. De figuren kunnen alleen vanaf grote hoogte duidelijk gezien worden. Ze werden eigenlijk pas ontdekt toen wetenschappers er per vliegtuig over vlogen. In de buurt zijn geen bergen of andere verhogingen van waar af men de afbeeldingen kan zien. Hoe heeft men ze ooit kunnen maken?

Vanwege de uitgestrektheid van de paden, die nergens heen lijken te gaan (sommige strekken zich over een afstand van 9 km uit), hebben schrijvers zoals Erich von Däniken gesuggereerd (met alleen dit als “bewijs”) dat Nazca in feite een oude ruimtehaven is. De paden, houdt hij vol, zijn landingsbanen voor luchtvaartuigen. De piloten en passagiers waren uitverkoren om de grootschalige figuren te mogen aanschouwen.

Minder sensationeel is de suggestie dat deze oude beschaving in staat was tot het vervaardigen van heteluchtballonnen waarin passagiers werden meegenomen om naar de figuren te kijken. In 1974 werd deze theorie door Julian Nott en Jim Woodman getest. Zij bouwden een ballon waarbij alleen gebruik werd gemaakt van materialen die voorhanden waren. Hun ballon, genaamd de Condor I, steeg al snel tot boven de 45 meter, waarbij bewezen werd dat het voor de toenmalige bewoners mogelijk moet zijn geweest om het doel van de lichter-dan-lucht vlucht te bereiken lang voordat de Europeanen er in slaagden.

De Vaimanika-sastra

Ofschoon de Chinezen de eer krijgen voor het uitvinden van de raket, geloven sommige mensen dat een oude tekst uit India een nauwkeurige omschrijving geeft van een geavanceerde vlucht van menselijke piloten. Geschreven door Maharishi Bharadwaja in de 4de eeuw v.Chr. (gedicteerd terwijl hij in trance was) lijkt de Vaimanika-sastra het te hebben over het besturen van een of ander luchtvaartuig — een vimana — met verbazingwekkende mogelijkheden.

Het werk lijkt op een handleiding voor luchtgevechten (of de gebruiksaanwijzing van een computerspel) en het toont de 32 geheimen van het besturen van een vimana, waaronder:

• Goodha — geeft de piloot de mogelijkheid om zijn vimana onzichtbaar te maken.
• Paroksha — geeft de piloot de mogelijkheid om andere vimanas te verlammen en buiten werking te stellen.
• Pralaya — stuurt een elektrische kracht door het “vijfvoudige lucht systeem” waarmee de piloot alles op zijn weg kan vernietigen.
• Taara — voorziet de piloot van een ander middel om contact met de vijand te vermijden: “Door het mengen van 10 delen luchtkracht, 7 delen waterkracht en 16 delen zonnekracht en dit dan te projecteren door middel van een stervormige spiegel wordt het uiterlijk van een heldere sterrenhemel gecreëerd.”
• Jalada roopa — geeft de piloot instructies over de juiste verhouding van diverse chemicaliën waarmee de vimana “het uiterlijk van een wolk krijgt.”

Is de Vaimanika het resultaat van een rijke fantasie, rijk aan symbolisme en heeft het een religieuze betekenis? Of is het een beschrijving van een oude doch hoogontwikkelde technologie die de mensheid pas in de 20ste eeuw herontdekte?