Atlantis voorbij: Egyptische symbolen en oude technologieën

Oude Egyptische symbolen worden op de meest onverwachte plaatsen aangetroffen. Zijn deze oude hiërogliefen echt van oorsprong Egyptisch of zijn ze door andere bronnen aan de Egyptenaren geleerd? Als ze echt van Egyptische oorsprong zijn, hoe komt het dan dat symbolen die enorme overeenkomsten hebben met het Egyptische schrift over de gehele wereld worden gevonden? Veel van deze tekens zijn ouder dan de Egyptische beschaving volgens de wetenschappers is. In plaats van naar Atlantis te kijken voor de antwoorden zouden we voorbij Atlantis moeten kijken. Hebben ufo’s een rol gespeeld in ons verre verleden? Deze vraag is al talloze malen gesteld. Moeten we misschien echt de tijd nemen om deze vraag te beantwoorden? Of moeten we hem resoluut van tafel vegen als zijnde volstrekt onmogelijk?

Misschien is de tijd aangebroken dat we de tegenstrijdige informatie om ons heen eens nader beschouwen en datgene wat we als vaststaande feiten aannemen onder de loep nemen. We kunnen een enorme variëteit aan archeologische, historische, fotografische en “New Age” materiaal bekijken op zoek naar antwoorden. Tijdens onze zoektocht komen er echter steeds meer vragen boven water.

De “New Age” benadering

Lyssa Royal Holt, internationaal bekende schrijfster en helderziende, staat regelmatig in contact met een entiteit die bekend staat als “Germane”. Germane houdt vol dat de Aarde de afgelopen 100.000 jaar niet door ufo’s is bezocht. Ze hebben echter wel een grote rol gespeeld bij onze ontwikkeling. Germane verklaart dat de Egyptische goden en godinnen in werkelijkheid buitenaards bezoek waren dat een heersende rol over de toenmalige bevolking innam. Dit zou worden bevestigd door de oude Griekse mythologie waarin goden een grote rol spelen. Ook andere oude beschavingen werden door dit buitenaardse bezoek beïnvloed. Door de inmenging van deze bezoekers zouden de bewoners van Atlantis, Lemuria en Mu aan de kennis zijn gekomen die het hen mogelijk maakte om het luchtruim te kiezen. Germane verklaart bovendien dat de oude Egyptenaren en de beschavingen voor hen ook over deze kennis beschikten.

Dr. Ruth Hover, psycholoog en hypnotherapeut, nam in de tempel van Abydios, Egypte, foto’s waarop lagen met hiërogliefen zichtbaar zijn en daaronder veel oudere stenen met opgehoogde Egyptische symbolen. Vergrotingen laten iets zien wat op een modern vliegtuig lijkt.

Dr. Hover brengt ook Sanskrietteksten onder de aandacht. Deze teksten tonen de aanwezigheid van kennis die verband houdt met luchtvaartuigen en andere schijnbaar moderne technologieën. Een passage uit de Ramayana luidt: "…die luchtwaardige en schitterende wagen kan overal naar toe gaan waar men maar wil… die wagen lijkt een heldere wolk aan de hemel te zijn… en de Koning (Rama) nam plaats en de schitterende wagen ging door de wil van Raghira de lucht in." In het Sanskriete Samarangana Sutradhara staat geschreven: “Sterk en duurzaam moet het lichaam van de Vimana gemaakt worden, als een grote vliegende vogel van licht materiaal. Binnenin moet men de kwikmotor met zijn metalen verwarmingsapparaat plaatsen. Door middel van de verborgen kracht van het kwik wordt de voortstuwende wervelwind in werking gezet. De inzittende kan enorme afstanden door de lucht reizen… Met behulp van machines kunnen de mensen door de lucht vliegen en hemelse wezens kunnen er mee naar de Aarde komen.”

De Dropa-stenen, gevonden in het Baian-Kara-Ula gebergte (grensgebied tussen China en Tibet), werpen hun eigen vragen op. De stenen (ongeveer 23 cm diameter en 2 cm dik) lijken op oude grammofoonplaten met een spiraalvormige lijn van het midden naar de rand. Er zijn in totaal 716 stenen gevonden en de geëtste lijnen bleken symbolen te zijn die grote overeenkomsten vertonen met oude Egyptische symbolen, uit een tijd die ver voor de Egyptische beschaving lag. De stenen zijn op circa 10.000 v.Chr. gedateerd. Dr. Tsum Um Nui identificeerde de symbolen pas in 1962.

De bevindingen van Dr. Nui wekten verbazing en kritiek. Volgens Dr. Nui vertellen de stenen de geschiedenis van een noodlanding door een ruimteschip en het vertrek van de bemanning naar hun eigen planeet. Eén passage luidt: “De Dropa kwamen in hun luchtvaartuig uit de hemel. Onze mannen, vrouwen en kinderen hielden zich tien dagen schuil in grotten. Toen ze eindelijk de gebarentaal van de Dropa begrepen, snapten de mensen dat ze met vreedzame bedoelingen kwamen.”

Als we onze zoektocht naar Egyptische symbolen en oude technologieën voortzetten, stuiten we op de mysterieuze “Whatsit”. In het boek The Rainbow Conspiracy wordt een foto getoond van een massief stuk ongeïdentificeerde machineonderdeel—één van zes delen die in 1990 werden opgegraven. Volgens een informant werden de voorwerpen op Amerikaans regeringseigendom in het geheim opgegraven en bijna direct weer herbegraven. De buitenkant van deze oude “machines” was bedekt met tekens die veel lijken op oud Grieks, Hebreeuws en Sanskriet, maar de teksten zijn niet te vertalen. Dateren deze machines uit de tijd van Atlantis? Zijn de teksten gebruiksaanwijzingen? Of zijn de machines achtergelaten door een buitenaardse beschaving? Het blijft een puzzel die meer tijd en onderzoek vereist.

Er zijn talloze referenties en theorieën die vertellen dat Atlantis en vele andere oude beschavingen verwoest zijn door hun eigen technologische vooruitgang. Als we nu om ons heen kijken, zien we dat de mens in staat is zulke verwoestingen te veroorzaken—maar 10.000–12.000 jaar geleden? Ongelooflijk, misschien, maar niet ondenkbaar. Laten we eens kijken naar bewijs van atoomoorlogen en massavernietigingen.

Fysiek bewijs?

Archeologen groeven in 1947 rond de Eufraat in lagen van meer dan 8.000 jaar oud. Onder een oudere laag troffen ze een laag gesmolten glas aan. Een atoomontploffing boven een zandvlakte kan zand veranderen in een laag groen glas. Blikseminslagen of meteorietinslagen kunnen hetzelfde veroorzaken, maar die laten vaak specifieke patronen of kraters achter. Dit type glas, gevormd door extreem hoge hitte (>1700 °C) en snel afgekoeld, wordt ook op andere plaatsen in Afrika en Noord-Amerika gevonden. Er zijn gebouwen gevonden waarvan de bouwstenen op onverklaarbare wijze gesmolten en weer verhard zijn—sommige ruïnes in Schotland, complete forten en gemeenschappen. Het enige moderne vergelijkbare fenomeen zijn de verwoestingen in Nagasaki en Hiroshima.

Een citaat uit de New York Herald Tribune (16 februari 1947) vermeldt: “Toen de eerste atoombom in New Mexico ontplofte veranderde het woestijnzand in groen glas. Dit feit heeft bepaalde archeologen wakker geschud. Ze zijn bij de Eufraat aan het graven geslagen en hebben daar een agrarische laag aangetroffen die ongeveer 8000 jaar oud was, vervolgens een oudere herderslaag en een nog veel ouder laag die dateerde uit de tijd van de holenmens. Onlangs hebben de wetenschappers een laag groen glas gevonden.”

Dergelijke glasformaties vereisen hitte boven 1700 °C en snel afkoelen om verontreiniging te vermijden. Atoomontploffingen, vulkanische activiteit en meteoorinslagen zijn mogelijke oorzaken. Als bliksem de oorzaak was geweest, zouden de glasformaties een gevorkte vorm hebben; bij vulkanische oorsprong zou het materiaal diepzwart zijn door langzaam koelen en specifieke chemische eigenschappen. Een meteoorinslag zou een krater en kenmerken in het glas zelf achterlaten; bij sommige vondsten ontbreekt echter elk spoor van een inslagpunt of enige “vingerafdruk” van een meteoor.

Het Libische Woestijnglas is helder tot lichtgroen, van edelsteenkwaliteit en bestaat voor circa 98% uit silicium met sporen van water en gesmolten kwarts. Stukken kunnen tot 8 kilo wegen en waren zo waardevol dat zelfs Toetanchamon het gebruikte in juwelen.

Hoewel dit geen sluitend bewijs levert voor een oude atoomoorlog, is het wel een van de weinige bekende processen die dergelijke glasformaties kunnen produceren.

Stralingsmetingen kunnen aanvullende aanwijzingen geven. Een lage achtergrondstraling is normaal; extreem hoge waarden wijzen vaak op menselijke activiteiten of specifieke gebeurtenissen. In Rajasthan, India, is een oude stad ontdekt met extreem hoge stralingswaarden, zodanig dat het gebied is afgesloten. Een gebied met een diameter van ongeveer 4,5 kilometer vertoonde waarden tot 50 keer hoger dan normaal. Daar werden meldingen gedaan van veel kanker en misvormingen bij pasgeborenen. Tijdens bouwvoorbereidingen werd een eeuwenoude stad blootgelegd onder een dikke laag radioactieve as. De stad vertoonde kenmerken van een verwoesting door een explosie vergelijkbaar met een atoombom die 8.000–12.000 jaar geleden zou hebben plaatsgevonden. Meer dan de helft van de bouwwerken zou verwoest zijn en er zouden naar schatting meer dan een half miljoen mensen zijn omgekomen.

Op vele plaatsen lagen skeletten, niet begraven en vaak hand in hand. Er was weinig verrotting en vraatzuchtige dieren leken de slachtoffers te hebben vermeden. De skeletten vertoonden stralingswaarden tot 50 keer normaal, vergelijkbaar met metingen van slachtoffers van Hiroshima.

Er zijn meerdere soortgelijke locaties in India gevonden. Sommige onderzoekers wijzen op restanten van uranium en plutoniumbijproducten die zouden kunnen duiden op oude nucleaire reactoren. Onderzoeken suggereren dat grondstoffen mogelijk miljarden jaren geleden zouden zijn gedolven en dat complexe ontwerpen erop wijzen dat straling lokaal kon worden beperkt tot slechts enkele meters rond bepaalde installaties.

Bezaten onze verre voorouders kennis van nucleaire krachten? Werden ze geholpen door andere levensvormen? Hoe vaak heeft de mens zich al vernietigd en bevinden we ons opnieuw op een vergelijkbaar pad? Deze vragen blijven open en vragen om verder onderzoek en kritische evaluatie van de beschikbare bewijzen.