Berichten van boven: het fenomeen doorsluizen

In de tweede helft van de 20e eeuw was er plotseling sprake van een enorme toename in communicatie met entiteiten die kosmische wijsheden uit hogere sferen doorgaven. John Day onderzocht het verschijnsel.

Op 9 september 1963 zat Jane Roberts na het avondeten rustig gedichten te schrijven, terwijl haar man Robert Butts in de kamer ernaast aan het schilderen was. Plotseling voelde ze een onverwachte, dramatische lading door haar lichaam schieten. “Alsof iemand mij stiekem een LSD-klontje had toegediend”, schreef ze later over haar ervaring.

Overmand door wat ze omschreef als nieuwe, verbazingwekkende gedachten, zat mevrouw Roberts achter haar bureau terwijl haar hand furieus de woorden neerschreef die door haar brein flitsten. Aanvankelijk wist ze niet zeker waar al die informatie vandaan kwam, maar toen ze de 100 pagina’s notities doorlas die ze tijdens haar merkwaardige contact had opgeschreven, stelde ze vast dat ze het bij een entiteit moest zoeken die zich buiten haar eigen ik bevond. Maar wie of wat was die entiteit?

Jane Roberts noch haar man had enige ervaring met paranormale verschijnselen, maar in de weken na het eerste “contact” begonnen ze te experimenteren met een Ouijabord, gewoon om te zien wat er zou gebeuren.

Directe lijn naar Seth.

Na een paar valse starts wisten mevrouw Roberts en haar man in contact te komen met een entiteit die zich Frank Withers noemde en die beweerde in 1942 te zijn overleden. Een aantal sessies later kondigde Withers via het bord aan dat hij niet langer zo genoemd wilde worden. Frank Withers, zo beweerde de entiteit, was onderdeel van een “energie-persoonlijkheidskern” die Seth werd genoemd. Deze kern was samengesteld uit vele persoonlijkheden en richtte zich niet langer op de stoffelijke realiteit maar vormde een onderdeel van een nog grotere entiteit die hij de geheimzinnige naam “Alles Wat Is” had gegeven.

Hoewel hij het op dat moment niet besefte, was Roberts op een vorm van “mediamiek” gestuit die bekend staat als “doorsluizen”. De meeste mediums geven rechtstreeks persoonlijke boodschappen door van de geesten van vrienden of familieleden met wie een cliënt in contact wenst te komen. Maar sommige mediums beweren te werken met onstoffelijke “opzichters” of “gidsen” die als intermediair optreden tussen het medium en andere geesten. Ook deze “doorsluizers” hebben “geestopzichters”, maar ze verschillen in zoverre van andere mediumvormen dat het meeste door hun opzichters doorgegeven materiaal wordt aangeboden als een esoterisch leerprogramma voor de hele mensheid.

Deze leerstellingen beslaan een breed scala aan onderwerpen die op diverse manieren kunnen worden doorgesluisd. Eén zo’n contactmethode is een proces dat bekend staat als “helderhorendheid”, waarbij de woorden van de opzichter in het hoofd van de doorsluizer lijken te worden uitgesproken. Maar de meest gebruikelijke procedure is die waarbij de doorsluizer in diepe trance gaat. Daardoor kan de geestopzichter “in bezit” komen van lichaam en geest van de doorsluizer en zich dan rechtstreeks tot het verzamelde publiek richten — vaak op een manier die sterk afwijkt van het normale stempatroon van de doorsluizer. Maar waar komen die doorsluis-opzichters vandaan?

Verheven entiteiten.

Volgens de beweringen van de geestopzichters zelf komen ze voort uit een verwarrend grote hoeveelheid bronnen. Velen beweren afkomstig te zijn uit oude of verdwenen beschavingen, die traditioneel grote occulte kennis bezaten. Zo stelt Ramtha (ook wel De Verlichte Geest genoemd), de opzichter van de Amerikaanse doorsluizer J.Z. Knight, dat hij een 35.000 jaar oude krijgersvorst is uit het verloren continent Lemuria. Anderen, zoals Lazaris die wordt doorgesluisd door Jack Pursel, beweren entiteiten te zijn die nooit op stoffelijk niveau hebben bestaan. De opzichters zijn vaak natuurgeesten, zoals de deva’s van Findhorn, die zich manifesteren via een doorsluizerscollectief in noordoost-Schotland; of ze zijn buitenaardse wezens uit verre sterrenstelsels. Het kunnen zelfs vogels of andere dieren zijn, zoals in het geval van de Nieuwzeelandse doorsluizer Neville Rowe, die beweert in contact te staan met het groepsbewustzijn van zes dolfijnen dat zich Cajuba noemt.

Al even bizar zijn de doorsluizers die zich specialiseren in contacten met dode beroemdheden. Koningin Victoria, Adolf Hitler, Winston Churchill, Charlie Chaplin, Marilyn Monroe en John Lennon zouden zich allemaal via doorsluizers geuit hebben in de vorm van wijsheden en zelfs (waar het componisten en schrijvers betreft) met nieuwe muziek en poëzie. Misschien wel het meest controversiële materiaal dat via doorsluizen is geproduceerd, bestaat uit de reeks geschriften die in zijn geheel bekend staat als Een Cursus in Wonderen. De inhoud daarvan (365 hoofdstukken, in totaal 1.200 pagina’s) zou door Jezus Christus zijn doorgesluisd via de Amerikaanse psychologe Helen Schucman, en werd in 1975 gepubliceerd, tien jaar nadat de eerste contacten gelegd waren. Critici hebben dit materiaal verworpen omdat het volstrekt in tegenspraak was met de leringen van Jezus Christus in het Nieuwe Testament. Maar velen die de tekst hebben gelezen, vinden het inspirerende lectuur die getuigt van geestelijk inzicht.

Verdeelde meningen.

Dit verschil van mening weerspiegelt heel aardig de moderne opvattingen over doorsluizen. Aan het ene eind van het spectrum staan de toegewijden die geloven dat het merendeel van de doorgesluisde informatie constructieve geestelijke leiding en suggesties voor zelfontplooiing bevat. Aan het andere eind staan de kritikasters die zeker weten dat het hele doorsluizproces oplichterij is.

Hoewel veel van de doorgesluisde stemmen zich geringschattend uitlaten over de materialistische instelling van onze cultuur, hebben talloze waarnemers moeten vaststellen dat “doorsluizing” een gat in de markt is voor hen die slim genoeg zijn een graantje te kunnen meepikken uit deze welgevulde voederbak. Maar dat is nog niet het hele verhaal.

Het is zeker waar dat entiteiten als Ramtha en Lazaris de aanleiding waren voor de opkomst van grote organisaties met miljoenen-omzetten — maar de meeste doorsluizers leven van een minimaal inkomen. Bovendien lijken de meesten van hen, onder wie de hooglijk gewaardeerde, in 1970 overleden Ierse doorsluizer Eileen Garrett, het hele proces als een zware verantwoordelijkheid te beschouwen. Zij zien hun uitzonderlijke talent niet als een opstap tot persoonlijke rijkdom, maar eerder als een gave die hen ten behoeve van de mensheid ten deel is gevallen.

Dus als financieel gewin niet voorop staat, welke merkwaardige kracht dwingt mensen dán om doorsluizer te worden? Niemand weet het, om de waarheid te zeggen. Slechts zeer weinig parapsychologen hebben zich voor het onderwerp geïnteresseerd. En het handjevol onderzoekers dat zich op dit terrein heeft begeven, kon de beweringen omtrent onstoffelijke entiteiten onmogelijk verifiëren, laat staan het verschijnsel verklaren.

Het weinige beschikbare onderzoek is hoofdzakelijk uitgevoerd door psychologen die zich meestal meer bezig houden met de machinaties van de menselijke geest dan met het paranormale. Niettemin zijn er een paar interessante patronen boven water gekomen. Zo is het bekend dat de doorsluizers meestal vrouwen zijn en dat leeftijd en ras er niet toe doen. Er worden ook geen speciale eisen gesteld — de meeste doorsluizers schijnen tamelijk gewone doorsnee-mensen te zijn. Maar juist daarom worden ze er door bepaalde hardnekkige critici van beschuldigd dat ze keiharde aandacht-trekkers zijn. Om de verveling van de anonimiteit te ontlopen, zo luidt het argument, compenseren deze mensen hun minderwaardigheidscomplex met onbewuste of opzettelijke fantasieën over een alwetende, superieure entiteit met wie zij alleen in contact staan.

Gespleten persoonlijkheid?

Een andere theorie is dat veel doorsluizers niet in contact staan met onstoffelijke wezens, maar slechts uitdrukking geven aan hun eigen krachtig onderdrukte gedachten en verlangens. Die factoren vermengen zich geleidelijk tot een ander “ik”, met eigenschappen die verschillen (en soms zelfs het tegenovergestelde zijn) van de bewuste persoonlijkheid van de doorsluizer. Dat tweede “ik” zal zich uiteindelijk manifesteren als een verheven entiteit uit een andere wereld.

Merkwaardig genoeg dacht Jane Roberts in haar laatste levensjaren vaak dat Seth misschien wel een product van haar eigen onbewuste geest was. Maar ligt het echt zo simpel?

De paranormale onderzoeker Eugene Barnard (Universiteit van North Carolina) was erbij toen Roberts bezig was Seth door te sluizen, en verbaasde zich erover dat ze überhaupt voeling had met de leerstellingen die de geestopzichter haar doorgaf: al die begrippen lagen ver buiten haar normale perceptievermogen. Na alle mogelijke verklaringen te hebben overwogen, concludeerde Barnard dat Seth “een persoonlijkheid of intelligentie, of wat dan ook, vertegenwoordigde wiens scherpzinnigheid, intellect en kennis die van mijzelf verre overtroffen. Welke uitleg een psycholoog uit de westerse wetenschapstraditie ook aan mijn woorden zal geven: ik denk niet dat Jane Roberts en Seth één en dezelfde persoon of persoonlijkheid zijn, of verschillende facetten van dezelfde persoonlijkheid.”

Maar de psychotherapeut Arthur Hastings denkt er anders over. In een artikel dat hij in 1991 publiceerde in de Noetic Sciences Review suggereert hij dat er “al of niet bewuste persoonlijkheidsaspecten bestaan die te maken hebben met intuïtie, creativiteit, bedoeling en betekenis, hogere waarden, transcedente en spirituele aangelegenheden. Het lijkt erop dat het doorsluizingsproces uitdrukking kan geven aan, of aansluiting kan krijgen met dit soort persoonlijkheidsniveaus.”

Geloofskwestie.

Het valt onmogelijk te bewijzen of doorsluizing een echt paranormaal verschijnsel is, of simpelweg het product van een diepliggend psychologisch proces. Zoals bij alle onverklaarbare verschijnselen gaat het hier uiteindelijk niet om bewijzen, maar om geloven. Wat deze entiteiten ook mogen voorstellen — feit is dat een toenemend aantal mensen met hen in contact wenst te komen.

De volkse wijsheden van de doorgesluisde entiteiten hebben een gevoelige snaar geraakt bij hen die hongeren naar verlichting.