Aangeboren littekens als bewijs voor reïncarnatie

Kunnen aangeboren littekens het tastbare bewijs leveren voor reïncarnatie? John Shreeve onderzoekt het werk van Dr. Ian Stevenson.

Hij wist dat hij er gloeiend bij was. Waar hij maar keek, overal stond de Turkse politie, met de wapens in de aanslag. Hij had nog gehoopt via het dak te kunnen ontsnappen, maar zelfs die mogelijkheid was hem ontnomen. Langzaam bracht hij de loop van zijn geweer naar zijn kin, en na een laatste gebed tot God haalde hij de trekker over.

De droom van de wedergeboorte

Als hij even iets langer in leven was gebleven, had Cemil Hayik, een beruchte bandiet, nog aanwezig kunnen zijn bij de festiviteiten rond de geboorte in zijn eigen familie van Cemil Fahrici, enkele dagen na zijn dood. De nacht voor de geboorte droomde de aanstaande vader dat Hayik het huis binnenkwam. De ouders van Fahrici hadden dat uitgelegd als een teken dat Hayik in de gedaante van hun zoon zijn wedergeboorte zou beleven.

Na Cemils geboorte stuitten zijn ouders op iets dat hun geloof op uitzonderlijke wijze bevestigde. Hij bleek namelijk twee aangeboren littekens te hebben: eentje onder zijn kin, precies op de plek waar de kogel die een eind maakte aan Hayiks leven naar binnen was gegaan, en nog een boven op zijn schedel, op het punt waar de kogel er bij Hayik weer uitgegaan was.

Nog ongelooflijker was dat zodra Cemil oud genoeg was om te praten, hij van alles over Hayiks leven en dood kon vertellen, tot in de details. Daar kwam nog bij dat het kind een uitgesproken afkeer bleek te hebben van het gezag en vaak stenen gooide naar soldaten en agenten van politie — hetgeen, als hij inderdaad de wedergeboorte van Hayik was, heel begrijpelijk aandoet. Dr. Ian Stevenson, die als hoogleraar psychiatrie aan de universiteit van Virginia dit geval samen met nog enkele soortgelijke kwesties onderzocht, had als meest waarschijnlijke conclusie dat hier reïncarnatie in het spel moest zijn.

Ma Htwe Win werd in 1973 in Birma geboren, met een diepe ronde versmalling ter hoogte van haar linkerdij. Haar ouders hadden daar geen verklaring voor, totdat Ma Htwe Win hen vertelde dat ze zich herinnerde een vorig leven te hebben gehad als U Nga Than, een man die op brute wijze om het leven was gebracht door een driekoppige bende. Om zich van het lijk te ontdoen had de bende zijn benen naar achteren geklapt en tegen zijn dijen aan vastgesjord, waarna men de dode in een put had gegooid.

Voorspelbare stamboom

Naast de meer dan 200 voorbeelden die hij gevonden had van aangeboren littekens die overeenkwamen met kogelwonden of messteken die een eind hadden gemaakt aan eerdere levens, trof dr. Stevenson heel wat mensen die juist konden voorspellen in welke familie hun wedergeboorte zou plaatsvinden. Dit illustreerde hij aan de hand van een voorbeeld. De moeder van William George junior had tijdens de bevalling die in 1950 in Alaska onder narcose plaatsvond, een levendige droom waarin haar overleden schoonvader, William George senior, aan haar verscheen (een dergelijke droom wordt door reïncarnatie-specialisten wel een “annonciatie” genoemd). Voor zijn dood had William George senior zijn zoon en schoondochter gezegd dat “als er iets waar is van die verhalen over reïncarnatie, dan kom ik terug als jullie zoon”. Hij voorspelde toen dat de twee aangeboren littekens op zijn linkerarm en schouder bij zijn aanstaande wedergeboorte zouden terugkeren.

Een paar weken later kwam William George senior door verdrinking om het leven. En toen negen maanden later William George junior werd geboren, bleek de voorspelling wonderwel uit te komen: de jongen had inderdaad twee aangeboren littekens, precies op de plekken waar zijn grootvader ze had gehad.

In sommige culturen gelooft men niet alleen dat het mogelijk is de familie te kiezen waarin men opnieuw tot leven zal komen, maar ook dat een merkteken dat op een lichaam wordt aangebracht kan terugkomen als aangeboren litteken bij een later geboren baby. Dr. Stevenson noemt deze praktijk “Experimenteel Merken”. Hoewel dit in sommige gevallen wordt gedaan met onschuldige materialen als verf en lippenstift, zijn er ook culturen waarin men op een meer macabere manier te werk gaat. In het westen van Afrika bijvoorbeeld zullen ouders van wie het kind gestorven is, als hen dat nogmaals overkomt overtuigd zijn dat beide lichamen bezeten zijn geweest van dezelfde verdoemde ziel. Men heeft het dan over “repeteerkinderen”, en om te voorkomen dat het nog een derde keer gebeurt gaan ouders er dan soms toe over een pasgestorven kind verminkingen toe te brengen.

Dr. Stevenson haalt het geval aan van Cordelia Ekouroume, een zogeheten repeteerkind dat in 1958 in Nigeria werd geboren met ernstig mismaakte handen, benen en voeten. Haar vader, Ekouroume Uchenda, was een tovenaar die dr. Stevenson in 1982 uitlegde welke gebeurtenissen volgens hem de oorzaak waren dat Cordelia bij haar geboorte zo mismaakt was.

De in 1962 in India geboren Nasruddin Shah had het als kind vaak over een vorig leven dat hij geleid zou hebben als een hindoeïstische arbeider die bij een ruzie over vee gedood was door een speer. Deze verklaringen bleken nauwkeurige beschrijvingen van gebeurtenissen uit het leven van Hardev Baksh Singh, in wiens doodsverklaring dr. Ian Stevenson de bevestiging vond dat het litteken dat Nasruddin in de zij had, zich op dezelfde plaats bevond als waar Hardev Baksh Singh zijn dodelijke verwonding had opgelopen.

Moorddadige magie

Uchenda had zich enkele jaren daarvoor bediend van magie om een man te doden die zijn eigen zuster Wankwo mishandelde. Toen Wankwo later een natuurlijke dood stierf, geloofde Uchenda dat zijn een jaar daarna geboren dochter in feite de wedergeboorte van zijn zuster was. Maar het kind kwam al op jonge leeftijd te overlijden, waarop Uchenda in woede ontstak. In zijn opvatting had de herboren Wankwo hem een slechte dienst bewezen door zo jong te sterven. In een vlaag van woede hakte hij het dode kind de vingers en tenen af en voerde hij een ritueel uit om te voorkomen dat de ziel weer terug zou keren. Het ritueel hield in dat hij de afgesneden vingers en tenen, samen met enkele “medicijnen”, in een zak stopte die hij in zijn huis ophing.

Uchenda trouwde nadien een vrouw die niets wist van een zuster van haar echtgenoot of de baby die volgens hem de wedergeboren Wankwo was geweest. Zo kon het gebeuren dat zij de zak met vingers en tenen weggooide, omdat zij geen benul had dat het iets van belang was.

Toen Uchenda daar lucht van kreeg was hij ontzet. Zonder het te weten had zijn vrouw de bezwering die hij had uitgesproken tenietgedaan, zodat hij bang was dat hun eerstvolgende kind mismaakt ter wereld zou komen. Uchenda’s vrees werd helaas bewaarheid toen zijn dochter Cordelia geboren werd. In culturen als die waarin Uchenda is opgegroeid wordt er duidelijk niet getwijfeld aan het bestaan van reïncarnatie. Het overstelpende bewijsmateriaal van dr. Stevenson doet westerlingen stilstaan bij de mogelijkheid dat er een vorig leven is geweest en er ook een volgend leven komt.