Paranormale detectives en politiewerk

Paranormale detectives beweren dat zij de politie kunnen helpen misdaden op te lossen. Zijn hun gaven echt of gaat het om toevalstreffers?

We beginnen met een geval waarbij het vrijwel zeker lijkt dat het woord “toevalstreffer” niet opgaat. Een spoorloze verdwijning waarvoor geen oplossing bleek te bestaan.

In april 1983 verdween Mary Lou Cousett uit Alton, in Illinois. De politie zocht maanden de omgeving af zonder een spoor van haar te vinden, en er was geen enkele aanwijzing over haar verblijfplaats gevonden. Langzamerhand begon de politie te geloven dat haar iets verschrikkelijks was overkomen.

Een van de informanten van de politie had geopperd dat een vriend van Cousett, Stanley Holliday, iets met de verdwijning te maken had. De politie werd verteld dat zij het zoeken moest concentreren op een stukje van de Interstate-snelweg 155 km ten zuiden van Peoria. De verdenking jegens Holliday sloot volkomen aan bij de ideeën van Cousetts familie en vrienden die Holliday altijd een gevaarlijk sujet hadden gevonden. De politie arresteerde Holliday, maar zonder tastbaar bewijs zouden ze hem al snel weer hebben moeten laten gaan. Alle betrokkenen vonden dit zeer frustrerend, aangezien ze ervan overtuigd waren dat Holliday iets te verbergen had.

Toen speelde de politie haar laatste troefkaart uit. Ze vroegen Greta Alexander om hulp. Zij was een paranormale detective, die in het nabijgelegen stadje Delavan woonde. Alexander wist niet zeker of ze kon helpen, maar wilde het wel proberen. Toen ze in Alton aankwam, vroeg ze om kaarten van de gebieden die al doorzocht waren. Daarop begon ze met haar vingers over de kaarten te strijken, alsof ze op deze manier de geografie van het gebied zou kunnen voelen.

Greta Alexander.

Kracht van de geest

Toen Alexander eindelijk iets zei, vertelde ze dat ze zich had geconcentreerd op een zoektocht van de politie in de toekomst, en dat er iets gevonden was. Ze wist dat het hier om de stoffelijke resten van Cousett ging. Haar hand lag op een kaart van het gebied ten oosten van Alton, dat al eerder een paar keer was doorzocht. De aanwezige politieambtenaren geloofden niet dat nog een zoektocht op dezelfde plek iets zou opleveren. Maar omdat de normale methoden geen aanwijzingen hadden opgeleverd, besloot men het toch nog een keer te proberen.

Op 14 november werd een onderzoeksteam naar Tazewell County gestuurd. Daar zag Steve Trew, een hulpagent, een bot uit de grond steken. Het was een deel van een voet. Al gauw had men een heel skelet opgegraven. Er kwam een bevestiging dat het lijk van Mary Lou Cousett was, en de speurtocht was voorbij. Cousett bleek in een ondiep graf te zijn gelegd, minder dan 1 kilometer van de rivier de Mackinaw, ten westen van de Interstate-snelweg 155. Stanley Holliday bekende al gauw. In een dronken bui had hij Cousett een pak slaag gegeven en wel zo buitensporig driftig dat de klappen uiteindelijk dodelijk waren. Hij werd tot levenslang veroordeeld.

Het was opmerkelijk hoe nauwkeurig Alexander de details van de speurtocht en de ontdekking van Cousetts stoffelijke resten had voorspeld. De politie was zeer onder de indruk. Van haar 24 voorspellingen waren er maar liefst 22 “raak”.

Zo had Alexander gezegd dat er bij een eerdere zoektocht een man met “rare laarzen” aan langs het lichaam was gelopen. Na enig onderzoek kon de politie bevestigen dat een deelnemer een “paar vreemd uitziende, afgedankte brandweerlaarzen” had gedragen. Alexander had ook voorspeld dat Cousetts lichaam in de buurt van drie wegen zou worden gevonden. De plek waar men het lichaam aantrof, bevond zich inderdaad bij een kruispunt van meerdere wegen. Ook had Alexander van tevoren gemeld dat het hoofd van de romp gescheiden zou zijn, en dat was het ook.

Helderziendheid

Het is in de hele wereld gebruikelijk dat paranormale detectives zoals Greta Alexander de politie helpen bij zeer moeilijke zaken. Paranormaal begaafden kunnen op diverse manieren resultaten behalen, maar de meesten hebben een voorkeur voor een bepaalde manier om aan informatie te komen. Sommigen beweren dat ze de details krijgen van geesten die hen in dromen bezoeken, anderen zijn klaarwakker wanneer ze beelden uit het verleden of de toekomst doorkrijgen.

Weer anderen gebruiken psychometrie. Deze methode gaat ervan uit dat persoonlijke bezittingen menselijke vibraties opvangen en vasthouden. Paranormaal begaafden kunnen hier op “afstemmen” en zo essentiële details te weten komen. De persoonlijke bezittingen worden vastgepakt en men wacht op het “doorkomen” van beelden, en boodschappen.

Mensen zoals Greta Alexander, daarentegen, lijken het vermogen te bezitten om een locatie van een afstand te zien, soms tot in de kleinste details. Bij deze gave die bekend staat als “zien op afstand” schijnt de tijd geen rol te spelen. Blijkbaar kan Alexander naar believen op de toekomst of op het verleden afstemmen.

Niemand weet echter hoe deze gave tot stand komt. Alexander gelooft zelf dat haar paranormale gegevens tot ontwikkeling kwamen nadat ze in 1961 door de bliksem was getroffen. “Daarna gebeurde er van alles met me. Ik voelde en wist dingen sterker dan vroeger.”

James Randi staat uitgesproken sceptisch tegenover het paranormale en probeert de bewijzen ervoor onderuit te halen. Hij vindt het verkeerd dat de politie met paranormale detectives in zee gaat.

Bezwaren

Net als alle paranormale detectives krijgt ook Greta Alexander te maken met kritiek. Ward Lucas was een sceptische verslaggever van het tv-station KUSA-TV uit Denver, die probeerde alle voltreffers van Alexander onderuit te halen. Lucas was niet onder de indruk van de voorspelling dat iemand van de vorige zoektocht “vreemde laarzen” had gedragen. Alexander wist immers dat de zoektocht zich concentreerde op een rivieroever en het was dus logisch dat er laarzen werden gedragen.

Lucas zei dat het waarschijnlijk was dat er één paar vreemde laarzen bij zou zijn, en dat deze voorspelling een kwestie van persoonlijke smaak was, afhankelijk van wat iemand “vreemd” vond. Ook dacht hij dat Alexander informatie uit kranten had gehaald om een plek te bedenken waar het lichaam waarschijnlijk begraven zou zijn.

Een andere reden voor Lucas’ ongeloof was het feit dat veel van Alexanders voorspellingen vaag waren, of handig giswerk. Een van zijn meest begrijpelijke punten van kritiek betrof Alexanders voorspelling dat de letter “s” belangrijk was. Dit werd als “raak” beschouwd omdat het hulpofficier Steve Trew was die Cousetts lichaam vond. Maar, zei Lucas, Alexander had nog Stanley Holliday achter de hand, de enige verdachte.

Sceptici geloven dat paranormaal begaafden de onwillekeurige reacties op wat ze zeggen kunnen oppikken, en hun voorspellingen daarop aanpassen.

Ze kunnen ook meer uit de media gehaald hebben, of zelfs over informatie van binnenuit beschikken. We moeten wel beseffen dat paranormaal begaafden zichzelf vaak enorm aanprijzen en de balans in hun voordeel kunnen laten omslaan. Ten gevolge daarvan noemen de media vaak wel alles wat “raak” is, maar niet wat er naast zit. Hierdoor ontstaat een onevenwichtig beeld van wat paranormale krachten vermogen.

Laboratoriumproeven met paranormale begaafdheid lijken op het eerste gezicht de sceptici gelijk te geven. De resultaten van een proef die werd gedaan door de parapsychologen professor Charles Tart en Jeffrey Smith met de beroemde Nederlandse paragnost Peter Hurkos werden beschreven in het Journal of American Society for Psychical Research, in 1968. De onderzoekers kwamen tot de conclusie “we hebben geen bewijs voor buitenzintuiglijke waarneming tijdens dit experiment gevonden”. Ze merkten ook op dat Hurkos “een ego-tripper was… die vaak zei dat hij het geweldig deed”, terwijl hij in werkelijkheid niet hoger scoorde dan het toeval.

Als ze met slechte wetenschappelijke resultaten worden geconfronteerd zeggen paragnosten vaak dat een steriel laboratorium niet bevorderlijk is voor het tonen van hun paranormale gaven. Proeven zijn vaak saai voor paragnosten, en ze ontwikkelen er soms een afkeer van. Een paragnost heeft meer kans op succes in het echte leven, wanneer zijn of haar gaven voor een goed doel worden gebruikt.

Peter Hurkos werd wel “de man met de radarhersenen” genoemd, maar bij proeven presteerde hij niet veel, en wat hij beweert over zijn verbijsterende gaven blijkt niet juist.

Toevallig goed geraden

Als de voorspellingen van paranormale detectives toeval zijn, zoals veel sceptische wetenschappers volhouden, dan is het moeilijk om te verklaren waarom Greta Alexander zo ongelooflijk nauwkeurig op de hoogte was in de zaak-Cousett. “Puur toeval” kan niet altijd een bevredigend antwoord zijn. Als een paranormale voorspelling niets anders is dan toevallig iets goed raden, waarom roept de politie in de hele wereld dan steeds vaker de hulp in van paragnosten, in weerwil van sceptische rechercheurs?

Dat buitenzintuiglijke waarneming en paranormale gaven niet wetenschappelijk bewezen kunnen worden, laat onverlet dat sommige paranormale detectives ongewone vermogens hebben en resultaten kunnen behalen. Terwijl wetenschappers het paranormale blijven bestuderen, zoeken de paragnosten zelf naar de waarheid en helpen tegelijkertijd in de strijd tegen de misdaad.

Paranormaal